Van Tanzania naar Mozambique
Door: sander
22 Maart 2012 | Mozambique, Quelimane
Beste lezers,
Het gaat nog steeds goed en ik heb het erg naar mijn zin!
07-03
Vanaf Dar es Salaam ben ik richting Mozambique gereisd om het noorden van het land te zien en om zo uiteindelijk in Quelimane aan te komen. Hiervoor moest ik eerst naar Mtwara in Zuid-Tanzania over een niet-geasfalteerde wegen, in het regenseizoen modder en diepe plassen. De bus slipte regelmatig weg, maar we zijn niet vast komen te zitten. Mtwara vond ik een erg fijne stad en heb daar met een Engelsman en een Fin gedoken. Er stonden een paar negatieve verhalen op internet over de grensovergang waardoor ik even getwijfeld heb of ik niet beter een vlucht kon boeken vanaf Dar, maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. In een volle minibus rijd je naar de grenspost aan de Rovuma-rivier. Hier liggen houten sloepen klaar met een kleine motor. Deze worden volgeladen totdat de boot een beetje horizontaal ligt en dan ga je zigzaggend tussen de zandbanken en watervogels de rivier over. De verhalen gingen onder andere over vast komen te zitten op een zandbank en een stuk moeten lopen door het water. Aangezien er nogal wat krokodillen in de rivier zwemmen, lijkt mij dit een raar verhaal en ik kan me niet voorstellen dat dit af en toe gebeurt. Aan de andere kant van de rivier staan pick-up trucks klaar om ons naar het eerste dorp te brengen dat verbonden is met een geasfalteerde weg; dit was een reis van 7 uur waarvan we eerst een uur moesten wachten totdat de pick-up truck helemaal vol zat, daarna 2 uur wachten op douaniers die moeilijk gingen doen, 3 uur genieten van de schitterende omgeving in een nationaal park en 1 uur afzien voor mij omdat ik te weinig zitvlees en te lange benen heb.
De overgang naar Mozambique bracht wel een paar duidelijke verschillen tussen de landen naar voren: (1) De douaniers en politieagenten zijn vrijwel allemaal corrupt. De Tanzanianen waarmee ik reisde, klaagden dat ze bij elke controle na de grens geld moesten geven om door te mogen. Mijn paspoort werd ook vaak gecontroleerd, maar als ik zei dat ik onderzoek ging doen voor de productie van rijst, vonden ze dat meestal wel prima en gaven ze me mijn paspoort terug. In Pemba vroeg een agent op straat mij doodleuk om sigaretten en geld toen hij zag dat er niemand in de buurt was (ik kon gewoon weglopen gelukkig). (2) De mensen zijn hier meer gesloten en rustig dan in Tanzania (tegenover elkaar en tegenover mij). In Tanzania werden overal grappen gemaakt en veel gelachen en deed ook bijna iedereen mee. Hier is men wat voorzichtiger. (3) Anders dan in Tanzania, heb ik nog geen Mozambikanen zien slapen overdag, behalve 1 midden op een drukke weg (waarschijnlijk dronken), en in de bus. In de bus slapen is niet zo vreemd gezien de bizarre vertrektijden hier: Normale bussen rijden tussen 3.30-5.00u de stad uit! De mensen zijn daarentegen wel heel onaardig en arrogant ten opzichte van obers en het lijkt soms wel of ze er een wedstrijd van maken wie er het meest uit de hoogte kan doen en het meest kan klagen over de bediening :S.
In de overvolle bussen/trucks reizen ook altijd wel baby’s mee, maar het is me opgevallen dat deze baby’s vrijwel nooit huilen. Ze worden af en toe in een doek gewikkeld op de rug van hun moeder of aan hun armen door de bus heen getrokken en losgelaten waar nog wat ruimte vrij is. In westerse landen is de kans groot dat ze de helft van de tijd aan het krijsen zijn, mocht er een moeder met kind jouw bus/vliegtuig in stappen. Het enige wat je hoort janken, is de geit die vastgebonden op het dak ligt. De foto’s zijn dit keer een stuk minder mooi dan vorige keren; dit heeft niets te maken met de route die ik gevolgd heb, maar enkel met het feit dat ik geen medereiziger meer heb die graag foto’s maakt. Zelf vergeet ik vaak foto’s te maken, heb ik er niet zo’n zin in, of is het simpelweg onmogelijk omdat mijn bagage en ik zelf volledig ingebouwd zijn in een minibusje/pick-up truck tussen een wirwar aan mensen, aardappelen, lege bierkratten, autobanden, tomaten etc.. Ook vind het vaak ongepast om op niet-toeristische plekken de matige woon- of werksituatie van lokale bevolking uitgebreid te gaan staan fotograferen. Die ene keer dat ik het wel probeerde van grote afstand, kwamen er twee vissers achter me aangelopen die zeiden dat ik met hen mee moest komen om geld te geven. Gelukkig gingen ze niet heel moeilijk doen toen ik wegliep en ze een paar Meticais aanbood.
20-03
Vorige week ben ik op Ilha de Mocambique geweest, een eilandje van 2 kilometer lang en dat was de eerste 5 dagen fantastisch. Het was honderden jaren de hoofdstad van de Oost-Afrikaanse kust, waar handel gedreven werd door Portugezen en later Indiers. Veel oude gebouwen staan nog steeds en naast het fort ligt een mooi koraalrif (de VOC heeft twee keer geprobeerd het fort in te nemen, maar het is nooit gelukt). Net voordat ik wilde vertrekken, werd ik ziek en kon ik het ziekenhuis van binnen bekijken voor een malariatest. De eigenaar van het hostel, een Zweedse en twee Zwitsers hebben mij gelukkig goed verzord en ik werd vanzelf weer beter.
Nu zit ik in Quelimane en heb net mijn tweede werkdag op kantoor erop zitten. Het ziet ernaar uit dat ik volgende week een huisje ga zoeken in Mopeia en dat ik een groot natuurgebied aan de oevers van de Zambezi-rivier in kaart moet brengen. Dat betekent rondfietsen met een dorpshoofd, een landkaart en een GPS om zo potentiele rijstvelden in te tekenen. Dit is ongeveer waar ik naar op zoek was dus ben enthousiast en vol energie aan de slag, ondanks de hitte, hoge luchtvochtigheid, muggen en overstromingen. Gisteren stond onze straat helemaal blank en kon ik niet naar kantoor. De socialistische partij met communistische achtergrond is in Mozambique aan de macht en dat is nog steeds te zien: Ik slaap vlakbij de Mao Tse Tung-straat en de gezellige doctoren in mijn pension zijn te gast uit Pyongyang. Deze week ga ik mijn veel te lange haar laten knippen en hoop ik een kijkje te nemen bij ‘onze’ brug.
Groeten,
Sander
P.S.1: De foto’s staan weer op Picasa Webalbums: https://picasaweb.google.com/115523825450422816070/VanTanzaniaNaarMozambique?authuser=0&authkey=Gv1sRgCI68_LDLiaHtzwE&feat=directlink
P.S.: Ik heb gereageerd op een paar van jullie berichten, onderaan het vorige verhaal. Als iemand mij wil bellen, kan dat niet meer op mijn Nederlandse nummer trouwens; ik heb een Mozambikaans nummer; stuur even een email als je die wilt hebben.
Het gaat nog steeds goed en ik heb het erg naar mijn zin!
07-03
Vanaf Dar es Salaam ben ik richting Mozambique gereisd om het noorden van het land te zien en om zo uiteindelijk in Quelimane aan te komen. Hiervoor moest ik eerst naar Mtwara in Zuid-Tanzania over een niet-geasfalteerde wegen, in het regenseizoen modder en diepe plassen. De bus slipte regelmatig weg, maar we zijn niet vast komen te zitten. Mtwara vond ik een erg fijne stad en heb daar met een Engelsman en een Fin gedoken. Er stonden een paar negatieve verhalen op internet over de grensovergang waardoor ik even getwijfeld heb of ik niet beter een vlucht kon boeken vanaf Dar, maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. In een volle minibus rijd je naar de grenspost aan de Rovuma-rivier. Hier liggen houten sloepen klaar met een kleine motor. Deze worden volgeladen totdat de boot een beetje horizontaal ligt en dan ga je zigzaggend tussen de zandbanken en watervogels de rivier over. De verhalen gingen onder andere over vast komen te zitten op een zandbank en een stuk moeten lopen door het water. Aangezien er nogal wat krokodillen in de rivier zwemmen, lijkt mij dit een raar verhaal en ik kan me niet voorstellen dat dit af en toe gebeurt. Aan de andere kant van de rivier staan pick-up trucks klaar om ons naar het eerste dorp te brengen dat verbonden is met een geasfalteerde weg; dit was een reis van 7 uur waarvan we eerst een uur moesten wachten totdat de pick-up truck helemaal vol zat, daarna 2 uur wachten op douaniers die moeilijk gingen doen, 3 uur genieten van de schitterende omgeving in een nationaal park en 1 uur afzien voor mij omdat ik te weinig zitvlees en te lange benen heb.
De overgang naar Mozambique bracht wel een paar duidelijke verschillen tussen de landen naar voren: (1) De douaniers en politieagenten zijn vrijwel allemaal corrupt. De Tanzanianen waarmee ik reisde, klaagden dat ze bij elke controle na de grens geld moesten geven om door te mogen. Mijn paspoort werd ook vaak gecontroleerd, maar als ik zei dat ik onderzoek ging doen voor de productie van rijst, vonden ze dat meestal wel prima en gaven ze me mijn paspoort terug. In Pemba vroeg een agent op straat mij doodleuk om sigaretten en geld toen hij zag dat er niemand in de buurt was (ik kon gewoon weglopen gelukkig). (2) De mensen zijn hier meer gesloten en rustig dan in Tanzania (tegenover elkaar en tegenover mij). In Tanzania werden overal grappen gemaakt en veel gelachen en deed ook bijna iedereen mee. Hier is men wat voorzichtiger. (3) Anders dan in Tanzania, heb ik nog geen Mozambikanen zien slapen overdag, behalve 1 midden op een drukke weg (waarschijnlijk dronken), en in de bus. In de bus slapen is niet zo vreemd gezien de bizarre vertrektijden hier: Normale bussen rijden tussen 3.30-5.00u de stad uit! De mensen zijn daarentegen wel heel onaardig en arrogant ten opzichte van obers en het lijkt soms wel of ze er een wedstrijd van maken wie er het meest uit de hoogte kan doen en het meest kan klagen over de bediening :S.
In de overvolle bussen/trucks reizen ook altijd wel baby’s mee, maar het is me opgevallen dat deze baby’s vrijwel nooit huilen. Ze worden af en toe in een doek gewikkeld op de rug van hun moeder of aan hun armen door de bus heen getrokken en losgelaten waar nog wat ruimte vrij is. In westerse landen is de kans groot dat ze de helft van de tijd aan het krijsen zijn, mocht er een moeder met kind jouw bus/vliegtuig in stappen. Het enige wat je hoort janken, is de geit die vastgebonden op het dak ligt. De foto’s zijn dit keer een stuk minder mooi dan vorige keren; dit heeft niets te maken met de route die ik gevolgd heb, maar enkel met het feit dat ik geen medereiziger meer heb die graag foto’s maakt. Zelf vergeet ik vaak foto’s te maken, heb ik er niet zo’n zin in, of is het simpelweg onmogelijk omdat mijn bagage en ik zelf volledig ingebouwd zijn in een minibusje/pick-up truck tussen een wirwar aan mensen, aardappelen, lege bierkratten, autobanden, tomaten etc.. Ook vind het vaak ongepast om op niet-toeristische plekken de matige woon- of werksituatie van lokale bevolking uitgebreid te gaan staan fotograferen. Die ene keer dat ik het wel probeerde van grote afstand, kwamen er twee vissers achter me aangelopen die zeiden dat ik met hen mee moest komen om geld te geven. Gelukkig gingen ze niet heel moeilijk doen toen ik wegliep en ze een paar Meticais aanbood.
20-03
Vorige week ben ik op Ilha de Mocambique geweest, een eilandje van 2 kilometer lang en dat was de eerste 5 dagen fantastisch. Het was honderden jaren de hoofdstad van de Oost-Afrikaanse kust, waar handel gedreven werd door Portugezen en later Indiers. Veel oude gebouwen staan nog steeds en naast het fort ligt een mooi koraalrif (de VOC heeft twee keer geprobeerd het fort in te nemen, maar het is nooit gelukt). Net voordat ik wilde vertrekken, werd ik ziek en kon ik het ziekenhuis van binnen bekijken voor een malariatest. De eigenaar van het hostel, een Zweedse en twee Zwitsers hebben mij gelukkig goed verzord en ik werd vanzelf weer beter.
Nu zit ik in Quelimane en heb net mijn tweede werkdag op kantoor erop zitten. Het ziet ernaar uit dat ik volgende week een huisje ga zoeken in Mopeia en dat ik een groot natuurgebied aan de oevers van de Zambezi-rivier in kaart moet brengen. Dat betekent rondfietsen met een dorpshoofd, een landkaart en een GPS om zo potentiele rijstvelden in te tekenen. Dit is ongeveer waar ik naar op zoek was dus ben enthousiast en vol energie aan de slag, ondanks de hitte, hoge luchtvochtigheid, muggen en overstromingen. Gisteren stond onze straat helemaal blank en kon ik niet naar kantoor. De socialistische partij met communistische achtergrond is in Mozambique aan de macht en dat is nog steeds te zien: Ik slaap vlakbij de Mao Tse Tung-straat en de gezellige doctoren in mijn pension zijn te gast uit Pyongyang. Deze week ga ik mijn veel te lange haar laten knippen en hoop ik een kijkje te nemen bij ‘onze’ brug.
Groeten,
Sander
P.S.1: De foto’s staan weer op Picasa Webalbums: https://picasaweb.google.com/115523825450422816070/VanTanzaniaNaarMozambique?authuser=0&authkey=Gv1sRgCI68_LDLiaHtzwE&feat=directlink
P.S.: Ik heb gereageerd op een paar van jullie berichten, onderaan het vorige verhaal. Als iemand mij wil bellen, kan dat niet meer op mijn Nederlandse nummer trouwens; ik heb een Mozambikaans nummer; stuur even een email als je die wilt hebben.
-
23 Maart 2012 - 00:31
Ralph:
Ziet er weer goed uit hoor.
Succes met je werk daar.
Groeten -
23 Maart 2012 - 09:25
Anne Versluis:
Hoi Sander,
Ik heb net alle drie je verhalen en alle foto's net bekeken. Door je leuke manier van schrijven krijg ik een goed beeld van al je ervaringen. Het blijft toch een bijzonder continent; vituele bussen, voor 5 cent op een weegschaal, alles op en in bussen stoppen..
Geniet ervan!!
ps 1: Ik kan mij niet eens een voorstelling maken hoe jij met jouw lange benen, jezelf in het openbaarvervoer begeeft.. (foto daarvan zou wel geniaal zijn!)
PS 2: Die oliebollen heten in Kenia Mandazi's.. -
23 Maart 2012 - 19:24
Bets Van Wijk:
Hoi Sander wat fijn dat je weer beter bent.
Gaat het verder wel goed ,leuk dat je toch nog je werk kan verrichten
Gr. henk en Bets
-
24 Maart 2012 - 13:58
Bram:
hoi sander, heel gaaf allemaal! Succes! -
24 Maart 2012 - 20:52
Anne:
En hoe lag 'onze' brug er bij? Leuk om je verhalen te lezen. Is Valeria er nog en de anderen?
Groeten Anne -
26 Maart 2012 - 16:58
Géraldine:
Fijn dat we weer wat kunnen lezen over hoe het met je gaat (gelukkig weer beter!) en wat je doet. Al heb je je beperkingen wat het fotograferen betreft, het geeft ons toch zeker wel een goed beeld van jouw wereld daar. Succes met je werk!!
Groetjes -
01 April 2012 - 16:44
Renate:
Superleuk verhaal voor de zondagmiddag! Heel veel succes en plezier verder! -
02 April 2012 - 19:23
Willy Versluis:
Dag Sander,
Leuk weer een verslag te lezen van je reis.Hoe lang blijf je nu in Mozambique tot je weer terug komt naar Nederland? (Is ook niet belangrijk als je nog zo'n tijd hebt te gaan)
Prachtige baan heb je daar en probeer aub dat iemand een foto van je maakt op de fiets op onderzoek naar potentiële rijstvelden. Je schreef kort over een bezoek aan een ZHS waarna je verzorgd werd door een Zweedse en twee Zwitsers. Ben je daar helemaal van opgeknapt? De ene ervaring na de andere op zo'n reis die jij maakt.
Heel mooie tijd de komende weken en we lezen graag je ervaringen daar over.
Groeten van ons allemaal en geniet van alles.
Groet tante Willy -
06 April 2012 - 22:52
Jurrien:
Hee Sander,
Even googlen en toen kwam ik op jouw blog terecht :) Mooie verhalen en foto's! Veel plezier & succes komende tijd met je werk!
Groeten uit de Korvezeestraat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
