Tanzania week 1-3

Beste lezers,
Na een periode van 2½ jaar studie en een licht uitgelopen afstudeerproject kan ik jullie eindelijk weer een verhaaltje uit Afrika sturen. Tijdens mijn vorige reis in 2009 (zie 'Mijn andere reizen' ook op deze website) had ik al min of meer besloten om terug te gaan naar dit continent, inclusief een bezoekje aan Mozambique. Het oorspronkelijke plan om de door-ons-ontworpen brug ook echt te gaan bouwen werd helaas afgeschoten een paar maanden geleden, omdat bleek dat de overheid de brug zelf gaat bouwen. Wanneer is niet bekend, maar het is misschien ook wel beter dan dat ikzelf met een paar niet-technische studenten en wat spierbundels uit het dorp ga knutselen met palmbomen, PVC en beton. Omdat ik toch graag mezelf nuttig wil maken, naast een paar maanden backpacken natuurlijk, heb ik contact gezocht met een Nederlandse ingenieur die we hadden ontmoet in Mozambique. Hij had nog wel een mooi civieltechnisch onderzoekje klaarliggen, in de opstartfase van een groot irrigatieproject in de delta van de Zambezi, om daar in de toekomst rijst te gaan verbouwen (150.000 ha). In de maanden maart, april en mei zal ik waarschijnlijk vanuit Mopeia (bij Quelimane) hoogtemetingen doen, oude dijken inspecteren en eventueel rekenen aan rivier- en irrigatiemodellen. Nu zit ik in Tanzania vanwaar ik de grens met Mozambique rond 1 maart zal passeren en ik door het noorden naar Quelimane reis. In de maand juni hoop ik via het binnenland/westen van Mozambique en Zambia weer terug te keren naar Dar es Salaam voor mijn vlucht. Voorlopig reis ik t/m 13 februari met een goede vriendin uit Delft, daarna twee weken met twee ex-collega’s van BAM en de rest alleen of met andere backpackers op de route.

De afgelopen weken hebben Nanda en ik een rondje gemaakt door Tanzania en zijn al van alles tegengekomen. Dar es Salaam was geweldig om te zien; een echte Afrikaanse stad waar we kennis gemaakt hebben met de Tanzaniaanse keuken: rijst/patat met kip/geit en bonen/rauwkost. ’s Ochtends worden er oliebollen en pannenkoeken op straat verkocht. In Mikumi hadden we niet veel meer keus dan bovenstaand, maar het smaakte ons erg goed. Daar hebben we ook onze eerste safari gedaan (meegelift het drassige park in met twee Italianen in een 4x4) en zijn we door dichte bebossing een bergje op geklommen op zoek naar de zeldame aapjes daar. Onze gids was niet veel groter dan 1,60m dus ik liep regelmatig door spinnenwebben heen, maar de spinnen zagen er enger uit dan dat ze gevaarlijk waren. De zeldzame aapjes laten zich natuurlijk alleen van ver zien en kort, maar de beklimming zelf was erg mooi (afgezien van de paar meter waarop de mieren ineens via onze schoenen omhoog kropen en rustig door onze sokken heen begonnen te bijten).

In de dagen dat Nanda d’r maag aan het bijkomen was van de overgang Nederlandse hygiene naar lokale eettentjes heb ik voor mezelf een excursie geregeld naar de suikerrietplantage van Kilombero :). Door puur toeval sprak ik direct DE irrigatie-ingenieur aan bij de ATM die mij die middag wilde rondleiden in het gebied samen met een Amerikaanse expat. (Ik was op dat moment voor de tweede dag op rij aan het proberen geld te pinnen op ruim een uur reisafstand van ons hostel :S) De ingenieur uit Zimbabwe heeft mij tips gegeven voor mijn onderzoek in Mozambique, maar hij was vooral te spreken over de 60-jaar-oude waterpomp-motoren van Nederlandse makelij (STORK) die maar niet kapot te krijgen zijn.

Na twee dagen in de hoofdstad Dodoma en weer veel moeite om voor een normaal bedrag bij een enigszins betrouwbaar busbedrijf een echte (lees: niet-virtuele) bus te boeken, zijn we naar Babati gereisd. De onverharde weg van ruim 200km door de bergen werd onderbroken door wegwerkzaamheden (tot opluchting van ook veel andere passagiers) en de civiel ingenieur ter plekke vertelde ons dat hij het volgende stuk net geasfalteerd had. In Babati zijn we op onze weg naar het meer een Tanzaniaan tegengekomen die geen woord Engels sprak, maar wel wat leuks voor ons in petto had. Na 20min lopen zonder te weten waar we terecht zouden komen, stonden we ineens bij een vissersbootje (uitgehakte boomstam) en wat vissers die net hun netten aan het opruimen waren. In het meer lagen een stuk of zes nijlpaarden te chillen en de vissers stelden voor om ze vanuit de kano te gaan bekijken... In onze gids stond wel zoiets maar ik vond het vrij bizar eigenlijk. Toch maar gedaan natuurlijk en ondanks dat de schipper de aandacht van de beesten probeerde te trekken door hard ons bootje en in het water te gaan meppen, hebben we weer veilig de waterkant bereikt. Ik kan niet zeggen dat ik de hele tijd ontspannen in de kano heb gezeten.

Als wazungu (= white people) word je in dorpjes als Mikumi en Babati toe- of uitgelachen, naar gezwaaid/gegroet en ook veel aangestaard waardoor je zo’n beetje de helft van het dorp begroet hebt voordat je je vaste eettent hebt bereikt. Deze plekken liggen ook niet op de toeristische route, mede door de slechte kwaliteit van enkele wegen; de busritten lijken soms meer op een lange rit in een achtbaan in een karretje met vierkante wielen zonder gordel waardoor je regelmatig een halve meter de lucht in schiet en een groot deel van de tijd een gevoel van gewichtloosheid ervaart. Op geasfalteerde stukken scheren de tegenliggers met 100 km/u langs de bus.

Bij Tarangire National Park hebben we voor het eerst gebruik gemaakt van onze nieuwe tent. Op safari zagen we veel verschillende dieren en hebben we voor het eerst bruin brood en pizza gegeten in de luxe lodge. Daar waren we wel even aan toe! In de namiddag heb ik nog een tijd lang staan onderhandelen over de net-niet-helemaal-goed afgesproken prijs waarbij een brede ranger en onze chauffeur wat arelaxt begonnen te doen, maar we zijn voor een acceptabel bedrag weer vertrokken in goede vrede. Ook hebben we 2x errug lekker gegeten in een pizzeria in Arusha en zijn we nu op zoek naar een georganiseerde all-inclusive open-jeep safari naar de Serengeti/Ngorongoro.

Ons Swahili is nog niet heel goed, maar het gaat steeds beter. Ben zelf ook al mijn Portugees aan het ophalen.

Groeten,
Sander